Aileler arası gelir farklılıklarının oluşturduğu eşitsizlik hissini ortak aidiyet duygusuyla dengelemeye yarayan pedagojik işlevli okul forma ve önlükleri, çocuklara kıyafet serbestisi tanıyoruz diye bir gecede kaldırıldı. İnsana dair değerlendirmelerde dış görünüş ve marka kültürünün neredeyse tek ölçü sayıldığı günümüzde her gün el içine çıkacak bir kıyafet çeşitlemesinin aile bütçesine yükü, forma masrafıyla eş tutulamaz bir harcamadır. Ailelerin alım gücünü es geçen bu düzenlemeden sonra yetkililerin “İhtiyacı olana devlet yardım eder” demeleri, görüntü eşitlenmesi gerekliliğini kabul ettiklerinin kanıtıdır. 
Okul giyimi serbestliğini bireysel özgürlük diye savunmak, gelir farkı uçurumlarının yaşandığı bir ülkede aç kalma ve yoksul olma özgürlüğünün de demokratik bir hak (!) olarak kabul edildiğini işaretler. Tektip okul giyiminin eski komünist ülkelerde bile kalmadığı gerekçesi ise yetkililerin konuyu yeterince araştırmadığı, bu uygulamaları denedikten sonra vazgeçen veya vazgeçmeyi tartışan Batılı ülkelerin gerekçelerinin incelenmediği belli. 
Üniversite çağında bireysel seçim hakkına karışılamayacağı için üniversitede isteyenin örtünmesi savunulurken ilkokul çocuğunda bu seçmenin kime ait bir hak olduğu ortada. Ülkemizde geniş bir kesim için kıyafet seçiminin çocukların değil genellikle aile ve çevre baskısıyla biçimlendiğini, düne kadar okula gönderme zorunluluğu için yapılan takiplerde kızını ilkokula göndermek için başını örtme şartını dayatan aile örnekleri göstermiştir. Yeni uygulama da böyle ailelerin serbest giyimi de başı kapamayı da kapsayan bir hak olarak yorumlayıp baskı grubu oluşturacakları bellidir. Genelinde çocuk yerine ailelerin karar verdiği toplumumuzda, eğitim sorumlularının böyle kararlarla çocuğa hak veriyormuş gibi davranmaları samimiyetsizliktir. Çünkü pek çok konuda olduğu gibi kendi inanç ve fikirlerini ölçü tutarak çocuğuna sormadan başını örttüren ailelerin, okul formasını özgür seçme hakkını kısıtlayıcı bir zorlama gibi görenlerin yeni yönetmeliğin çizdiği sınırlamaları demokrasi diye savunmaları çok yönlü bir çelişki ve özünde çocukların eğitimi adına eğitim hakkının istismarı anlamındadır. 
Çocukluktan başlayarak öğrencide demokratik bireysel özgürlük algısının gelişimi, giyimden önce kendi fikir ve inançlarını seçme özgürlüğü tanımakla sağlanır. Eğitim alanında daha önce de olduğu gibi bir gecede yasalaştırılan bu uygulamanın pedagojik değil siyasi amaçlı olduğunu düşündürtmesi de her şeyden önce buradan kaynaklanıyor.  

Kaynak: radikal.com.tr