Ve gün geldi, devran dönüverdi!

Tarihin akışını değiştiren, zamanı hızlandıran, o sarsıcı, fırtınalı ve muazzam Haziran günlerinden, ben-sen-o değil “biz” olduğumuz günlerden geliyoruz. Ruhlarımızın ayaklanmayla tazelendiği bir muhteşem direnişin içinden geliyoruz.

31 Mayıs - 1 Haziran yeni bir toplumun doğuşunun başlangıç ivmesi idi.

Gezi Parkı isyanında simgeleşen direniş ve zafer, çoşkusu ve neşesiyle Türkiye'nin dört bir yanında halkın sokakları, parkları zaptetmesinin önünü açtı.

Yasaklar delindi! Halka giydirilmeye çalışılan "deli gömleği" parçalandı.

İktidara başkaldırmanın Gezi Parkında verilen ilk işareti ile, binlerce insan ülkenin meydanlarını işgal etti…

İktidarın ceberrut saldırılarına, kendi halkına karşı örgütlenmiş devletine(!), egemen sınıfın polisine, TOMA’sına, gazına, inatla ve neşeyle direnen ‘çapulcular’, renk renk ve akın akın doldurdu meydanları, parkları, sokakları…

Ve korku imparatorluğu yıkıldı!

Yeni bir toplumun tohumları yeşerdi dört bir yanımızda…

İşçiler, işsizler, gençler, kadınlar, eşcinseller, ekolojistler, aleviler, laikler, taraftar grupları, itilip sıkıştırılarak sokuldukları ‘olması buyrulan yerlerden’ kopuşarak kendi iradeleriyle sokağa çıkıyor, sokağın ruhu yeniden canlanıyordu artık…

En temel duygularımıza bile ne denli “aç kalmışız” meğer.

Gezi’de hep bir elden kurduğumuz komünde, herkes birbirine değdi, dokundu, temas etti, göz göze gelip, gülümsedi ve rengine, diline, yönelimine bakmayıp, kucakladı herkes birbirini.

Haziran ayaklanması ruhunun değdiği her yerde boy verdi. Yeni bir toplumun taşlarını dizmeye koyulduk. Bayraklarımıza "başka bir yaşamı yaratma" şiarını yazdık.

Geçen sene 3 Haziran gecesi Armutlu’da katledilen Abdullah Cömert’in ardından sokağı terketmeyen Antakya halkı 8 haziran günü Sevgi Direniş Parkına çadırlarını kurarak 52 gün süren, Türkiye’de ki haziran isyanında en uzun park direnişi olarak tarihe imzasını attı. Dayanışmanın örüldüğü, forumlarla halkın kendi sözünü söylediği sevgi direniş parkında Abdullah Cömert’in müzesi, Reyhanlı’da ve Gezi’de yitirdiğimiz canlar için diktiğimiz 55 fidan, halk kütüphanesi, minik çapulcular çocuk çadırı, kadın dayanışma çadırı, dayanışma mutfağı, halkın kendi medyasını oluşturduğu alternatif medya çadırı ile her akşam binlerce Antakyalı’ya ev sahipliği yaptı. Dünyaya örnek olacak bu dayanışma ve direnişten korkan iktidar 22 temmuzda yaptığı baskınlar sevgi direniş parkında ki direnişçileri gözaltına almış, Abdullah Cömert’in kişisel eşyalarının olduğu müzesini dağıtmış, reyhanlı için dikilen fidanların bir kısmını söküp atmıştı.

Suriyede süren emperyalist savaşa, Reyhanlı’da Roboski’de Lazkiye’de Kesep’de Rojava da katliamlara dur demek için parkımızda olacağız!

Üniversiteli ve liseli öğrencilerin eşit parasız bilimsel anadilde eğitim taleplerini yükseltmek için parkımızda olacağız!

Tecavüze şiddete ve yoğun emek sömürüsüne maruz bırakılan, patriarkanın cinayetleri ile ölüme sürüklenen kadınların erkek egemen sermaye düzenine karşı yürüttükleri ve Gezi ile kazanımlar elde ettikleri mücadelenin taleplerini dillendirmek ve sürdürmek için parkımızda olacağız!

Esnek, güvencesiz,güvenliksiz ve taşeron çalıştırılarak emeğimizi daha ucuza satın almak isteyen,sömüren sermayedarlara karşı Yatağan da, Kazova da Greıf te Kütahya Çelikler Enerjide ve Antakya Tedaş da ayaklanmaları, yeni işgal ve grev deneyimleri ile büyüyen işçi sınıfının hakları ve taleplerini haykırmak, Soma da finans kapital devlet oligarşisinin politikaları sonucu yaşanan maden katliamının hesanbını sormak için parkımızda olacağız!

Bizler sevgi direniş parkı olarak parkımızın kuruluşunun 1. Yılında sevgi direniş parkında olacağız. 6-7-8-9 haziran günlerinde sevgi parkında Antakya haziran isyanının dinamikleri ile, belgesellerimiz, her dilden şiirlerimiz ve şarkılarımızda, halk forumlarımızla “bitmedi sürüyor o kavga...” demek için parkımızda olacağız.

3-5 ağacımızla, arzumuzla, fikrimizle, insan olma hasretimizle, umudumuzla, direnişimizle, birlikte nefes aldığımız her yerdeyiz.
Bizler, Ethem, Ali İsmail, Mehmet, Medeni, Hasan Ferit, Ahmet, Abdullah, Mehmet İstif, Fadime Ana, Berkin Elvan, Uğur Kurt, Ayhan Yılmaz, Elif Çermik ve Soma’da kaybettiğimiz canların anısına Sevgi Direniş Parkındayız.

Bitmedi sürüyor o kavga ve sürecek!

6-7-8-9 Haziran da Antakya Sevgi Direniş Parkında sevgi direniş günlerinde buluşuyoruz.

Yaşasın Halkların Kardeşliği!

Yaşasın Gezi Direnişimiz!

Sevgi Direniş Parkı