13 Eylül 1980’de Kars’ta gözaltına alınan oğlu Cemil Kırbayır’dan bir daha haber alamadı Berfo Ana.

O tarihten beri oğlunun peşini bırakmadı. Kendisi gibi yakınları kaybedilen diğer Kayıp Anaları, Babaları, Eşleri, Kardeşleri, Çocukları… ile birlikte.

1995 Mayıs’ından itibaren her Cumartesi Galatasaray Meydanında oturmaya başladılar Kayıp yakınları. Kimi zaman joplandılar, gözaltına alındılar… yakınlarının akıbetini sormaktan vazgeçmediler. Toplumsal vicdanın sesi oldular…

Ömrünün 33 yılını kendi oğlunun ve devlet tarafından kaybedilen tüm kayıpların akıbetini ortaya çıkarmak, sorumlulardan hesap sormak için mücadele eden Berfo Ana 105 yaşına kadar direndi.

“Cemil’in mezarı bulunmadan, kemiklerini almadan ölmeyeceğim” demişti. Oğlunun akıbetini, mezarını, sorumluları ortaya çıkaracağını söyleyen yalancılara inanmak istedi ama nafile. Faşizmin saldırısına uğramış binlerce insan gibi gözleri açık gitti, Berfo Ana. İşkenceciler, katiller, faşistler ve koruyucuları boşuna sevinmesinler birinden daha kurtulduk diye. Berfo Ana öldü diye Cemil’in hesabını vermekten kurtulamayacaklar, katiller ve onların rejiminin mirasçıları.

Başta ailesi olmak üzere tüm kayıp yakınlarının, insan hakları savunucularının, hepimizin başı sağolsun.

Oya Ersoy

Halkevleri Genel Başkanı

(Berfo Anamızı yarın saat 11.00’de Karaca Ahmet Mezarlığı’ndan (Şakirin Camii) Kars –Göle’ye uğurluyoruz.)