Mollaların iktidar kavgası ve emperyalistlerin bölgesel tasarımları karşısında İranlı işçilerin, gençlerin ve kadınların yürüttüğü eşitlik, özgürlük ve demokrasi mücadelesinin yanındayız.

İran halkının mücadelesi, mollaların iktidar kavgasına ve ABD emperyalizminin “turuncu devrim” hesaplarına sığdırılamaz. Sığmıyor da!

13 Haziran’dan beri her türlü baskı ve tehdide rağmen sokaklara dökülenler arasında, rejimin neoliberal, gerici ve baskıcı politikalarına karşı eşitlik, özgürlük ve demokrasi mücadelesi veren işçiler, gençler, kadınlar da var.

Ne ABD’nin fırsattan istifade etme çabaları ne de Ahmedinecad’ın yalancı kabadayılıkları bu gerçeği örtebilir.

Bugün tüm dünyada emek örgütleri, sendikal mücadele yürüttükleri için Ahmedinecad yönetiminin sert saldırılarına maruz kalan İranlı sınıf kardeşleriyle dayanışmalarını göstermek üzere sokaklara çıkıyor. Sendikal faaliyet yürüttükleri ve 1 Mayıs eylemleri düzenledikleri için tutuklanan işçi militanlarının serbest bırakılmasını ve sendikal özgürlüklere yönelik kısıtlamaların ortadan kaldırılmasını istiyor.

Aynı AKP iktidarı gibi kendisini yoksulların temsilcisiymiş gibi gösteren Ahmedinecad yönetimi de iktidarı boyunca emek düşmanı politikaları azgın bir şekilde uyguladı. Sadece 2003-2008 döneminde kamu işletmelerinin üçte biri özelleştirildi. İşçi ücretleri eridi, benzin karneye bağlandı.

Buna karşı emekçilerin haklarını savunmak için örgütlenme faaliyetinin başını çeken sendika önderleri ise kurşunlandı, kaçırıldı, tutuklandı. Üniversitelerinin özelleştirilmesine karşı sokaklara dökülen üniversite öğrencileri ağır saldırılara maruz kaldı. Geçtiğimiz yıllarda etkili grevlerle gündeme gelen bağımsız Otobüs İşçileri Sendikası liderlerinden Mansour Osanloo başta olmak üzere Ebrahim Madadi, Faryad Kamanger gibi sendikacılar hala hapiste. Şeker İşçileri Sendikası TAPEH yöneticileri hakkında kısa süre önce 1’er yıl hapis cezası verildi.

Yasaklara rağmen bu yıl ilk defa düzenlenen 1 Mayıs gösterilerinde saldırıya uğrayan sendikacılar gösteri haklarını kullandıkları için hala hapiste. Ayrıca, devletten bağımsız sendikalar tanınmıyor, sendikalara üye olan işçiler işten atılıyor, toplu sözleşme dâhil pek çok sendikal hak tanınmıyor.

İranlı emekçilerin bu mücadelesi, Ahmedinecad ile en az onun kadar neoliberal ve gerici olan Musavi arasındaki iktidar çekişmesine sığdırılamaz ve de görmezden gelinemez. Rejim içi iktidar kavgası İranlı ezilenlerin kendi seslerini yükseltmelerine de olanak sağlamıştır ve bu sese destek olunmalıdır.

İranlı işçilerin, kadınların ve gençlerin neoliberal, gerici ve baskıcı politikalara karşı yürüttüğü mücadeleye yönelik saldırıları kınıyoruz.

Tutuklu sendikacılar, kadınlar ve gençler bırakılsın. Sendikal özgürlüklere, gösteri özgürlüğüne yönelik bütün baskılar son bulsun, kısıtlamalar kaldırılsın.

Bağımsız, eşit ve özgür bir İran ancak İranlı emekçilerin, gençlerin, kadınların özgürlüğü ile mümkündür.

İran halkının, İranlı emekçilerin eşitlik, özgürlük, bağımsızlık mücadelesinin yanındayız!

Samut Karabulut

Halkevleri MYK Üyesi