Sevgiye, onura, dostluğa ve mücadeleye adanmış güzel bir yaşam..

Üretenlerin, işçilerin, emekçilerin yönettiği bir ülkenin kurulması mücadelesini verdi yaşamı boyunca…

Tüm dünya halklarının eşit, adil, özgür bir dünyada yaşaması için emek verdi…

Halkevleri 9. Bölge Temsilcisi İsmet GÖKDEMİR, emekçi yoksul halkın insanca yaşam hakkının mücadelesini bugün bizlere devretti…

Bizler; Halkevciler, yoksul emekçiler, emeğimiz, onurumuz, geleceğimiz için; emperyalizme, işsizliğe, yoksulluğa, savaşa karşı mücadeleyi birlikte sürdüreceğiz…

İsmet Gökdemir Emekçi Yoksul Halkın Mücadelesinde Yaşıyor!

İsmet GÖKDEMİR’i kaybedişimizin 1. yılında dostları, sevenleri, yoldaşlarıyla anıyoruz.

Tarih     : 2 Ekim 2004 Cumartesi / Saat: 12.00

Yer       : Adana Halkevi – İnönü Parkı

(Adana Halkevi "İsmet Gökdemir Kültür Salonu” nun açılışından sonra mezarı başında anma gerçekleştirilecektir. )

Tel        : 0.322.363 04 45

İSMET GÖKDEMİR’DEN;

Yıl 2000, 21 Mayıs

Serin bir Mayıs sabahı

Binbir düşünceyle indim Ankara’ya…

Hepsinin merkezinde DEVRİM…

İçimi ısıttı sıcak bir tas çorba…

Göründüler birer birer

Şennur, Aliye, Özlem….

Siz çorbadan sıcaksınız dostlar

Gece Saimekadın’dayız…Dostlarla  hoş bir sohbet

21 mayıs sabahı ortalık cümbüş yeri

sanki DEVRİM’in yıldızları kenetlenmiş…

Genç, çocuk, delikanlı…

Devrimci liseliler geliyor önce

genç bir delikanlı gibiyim onlarla

tıpkı kurşun yediğim günkü gibi…

Sonra…Sonra……

Zeynep, Osman, Tufan, Şenollar,Samutlar Yarenler, canlar…

Kadınlar, analarımız, bacılarımız…

Uzaklardan geldiniz , iyi ki geldiniz…

Yoruldunuz…

Nasıl etsem, ne yapsam dinlendirsem sizi…

Gönlüm şenleniyor sizlerle dostlar

Biraz kırgın da olsam, müthiş şenlikli oluyor şu divane gönlüm

Çiğdem ah sevgili Çiğdem….!

Koşarak kucaklıyorum,” seni öpmeliyim…özlemişim” diyor.

Özlemişim seni adın gibi sıcak….

Devrim gibi özgür, hoş ve tatlısın çiğdem…

Özlemişim sizleri ey dostlar…

Sevmişim yoksulları, mülksüzleri mülkiyeti sevmediğim kadar…

Acılarım, sevdalarım, yaralarım bundandır.

Düşmana postu sermedim, sır vermedim, yenilmedim….

Dostlara yerindim, yarene kırıldım, asla terk etmedim….

Kalbimi civan kavgalarda bıraktım,

Ömrümü DEVRİM’e  koşulladım

Şu ölümlü dünyada

Nefretlerim, kinlerim olmadı

terk edilsem de …..yalnız kalsam da…

Aranızdayım 21 mayıs 2000’de 

Yine beraberdik 14 nisan 2002’ de

Şurada, işte şu koltuklardan birine ilişmiştim koltuğa

yanınızda yanı başınızdaydım

Bugün… Yine 21 mayıs…2004…

Yine o güzel buluşma… dönülmeyen gidişten merhaba…

Merhaba umutlara, isyanlara…

Merhaba sokak çocuklarına

Merhaba terkedilmiş bacılara

Sevgiliye, illegal yayınlar taşıyan, küllerinden dirilenlere merhaba..

Asırlar oldu.. Özledim sizi..

Sevginizi getirdim buralara,Mahirlere

Merhaba yaşlı gençler, genç delikanlılar, merhaba…

Kavga kavga...

DEVRİM DEVRİM

Hepinizi kavgam, DEVRİM’im gibi sevdim…

İSMET……..